Kilka słów o Karkonoszach

Karkonosze są największym pasmem górskim w Sudetach. Ich pasmo liczy sobie 36 km. długości. Wzdłuż najwyższych szczytów przebiega granica państwa i w związku z tym, obszar Polski zajmuje 1/3 Karkonoszy, a 2/3 przypada na Czechy. Najwyższym szczytem Karkonoszy jest Śnieżka- licząca sobie 1602 m. n.p.m.
Karkonosze niewątpliwie wyróżniają się od innych gór. Chociażby dzięki kotłom polodowcowym: Śnieżne Kotły i Kocioł Małego Stawu.
W Karkonoszach występują liczne grupy skałek, o zadziwiających kształtach. Ich nazwy wiążą się z ich wyglądem, bądź zapisanymi legendami.
Klimat w Karkonoszach jest ostry, subpolarny. Dzięki niskim temperaturom i dużym ilościom opadów, są tutaj świetne warunki śniegowe.
Wstępuje tu zjawisko inwersji- występowanie wyższych temperatur na szczytach niż w kotlinach. W efekcie dochodzi do tzw. wznoszenia powietrza, które sprzyja szybownictwu i lotnictwu.
Poza tym, karkonoski klimat cechuje się gwałtownymi zmianami pogody i częstymi wiatrami halnymi.
Zarówno regiel góry, jak i dolny porośnięty jest świerkiem, z domieszką buka i jawora. Wiatry halne bardzo niszczą drzewa iglaste, osłabione przez kwaśne deszcze.
Jeśli chodzi o zwierzynę, w lasach spotkać można sarny, jelenie i muflony.
Skupiając się na wypoczynkach w górach, czasy się już zmieniły. Teraz, zamiast dwutygodniowych pobytów, bardziej preferowane są kilkudniowe wycieczki. Dla turystów zbudowano liczne wyciągi narciarskie.
Problem, jaki aktualnie dotyka Karkonosze, to klęska ekologiczna lasów, spowodowana monokulturą świerka z nizin, którym w XVIII w. zastąpiono naturalny las mieszany.
Regularne wiatry z południowego- zachodu przynoszą kwaśne deszcze, przez co osłabione drzewa ulegają owadom i silnym wiatrom.
Po masowych wyrębach drzew, sadzi się nowe, bardziej wytrzymalsze gatunki, a i emisje gazów ulegają zmniejszeniu.